Last update: 08/03/2020 17:58:00  GMT


 BT Wevelgem - Antwerp Giants 67-97

  Sat 18/10/2003

     

Menig Powersupporter had zich de competitiestart anders voorgesteld. Een nul op drie hadden weinigen verwacht. Een twintiger voor eigen publiek veertien dagen geleden tegen Luik en nu een dertiger in de Schelp tegen de ex-ploeg van onze coach Vandenbosh. Opvallend ook dat Power voor eigen publiek niet aan zeventig punten per wedstrijd raakt. Tussendoor een schitterende eerste helft in Leuven, maar dan toch nog de boot in met drie schamele puntjes. En dit terwijl we tweemaal mochten aantreden tegen zo gezegd mindere ploegen in deze competitie. De toekomst kon er rooskleuriger uit gezien hebben... Tijd allicht voor de coachingstaff om te bezinnen en er hopelijk ook iets aan te kunnen doen.

Tot 11-9 duurde de klassieke studieronde en niemand kon zeggen welke richting de wedstrijd zou uitgaan. Maar toen brak de veer reeds bij Power. Onder het afstandsgeweld van Pieter Loridon en het puike bordenwerk van Matela scoorden ze een nul-twaalf: 11-21. Ook onze ex-captain Bellin deed met vijf punten zijn duit in het zakje. Het was wachten op twee opeenvolgende driepunters van Real Kitieu om nog iets te zien langs de kant van Power: 17-24. Maar de mannen van Ronny Bayer stoorden zich daar niet aan en in het eerste quarter was de wedstrijd reeds in een definitieve plooi gelegd: 19-30.

Power bleef nadien telkens achter de zaak aanlopen en kon geen organisatie in zijn spel krijgen. Defensief liep het spaak en aanvallend stoorde men zich aan het solowerk van Jeremiah Johnson. De grote jongens werden amper aangespeeld en op het afstandshot kon ook weinig gerekend worden (5 op 15 driepunters vóór de rust). De refs spaarden onze jongens ook niet en met een 17-12 verhouding in de fouten aan de rust kon men menig gemor horen op de supportersbanken omtrent de trilogie... De kloof werd alsmaar groter en aan de rust moest er bijna een wonder gebeuren om de punten nog in Wevelgem te houden: 40-56.

De tweede helft bleek een verlengstuk en copie van de eerste. De motivatie bij Power was weg en de koppekes hingen veelal naar beneden. Power kwam nog aan slechts 27 punten met onder meer een nul op tien driepunters. Spelen met vertrouwen zou betere cijfers laten noteren. Hoe verder de wedstrijd vorderde hoe pijnlijker het werd voor de Poweraanhang. 54-79 na het derde quarter en 67-97 op het einde vertalen genoeg hoe de wedstrijd uiteindelijk verliep.

Scoorden voor Power: (10/21 vrijworpen; 21/43 veldkorven en 5/25 driepunters): Mamuya: 2-8; Verstraete: 3-0; Johnson: 9-7; Tom Vandekeere: 0-; Sterk: 11-5; Wim Vandekeere: 3-4; Heinle: 6-3; Kitieu: 6-0.

Scoorden voor Antwerpen: Tshomba: 19; Loubry: 2; Norvell: 19; Loridon: 15; Bellin: 11; Arigbabu: 7 en Matela: 24.

Na de wedstrijd tilde coach Tony Vandenbosch niet te zwaar aan het verlies: met één punt of dertig punten verliezen maakt voor mij geen verschil, het is een nederlaag. Voor het publiek is het natuurlijk wel een spijtige zaak. Antwerpen is duidelijk het sterkste team van de vier degradatiekandidaten. Er is een sterke floorleader (Ed Norvell) en een sterke center, Matela, op zijn positie momenteel de beste in België. Het is de perfecte combinatie van de één die de bal geeft en de ander die de bal neemt, vergelijkbaar met wat Mechelen ooit had met Bayer en Samaey.

Power Wevelgem moet vooral naar zichzelf kijken. Heinle kan conditioneel nog beter, maar we missen inde eerste plaats leiderschap. Jeremiah Johnson zocht te snel de wedstrijd in de wedstrijd tegen Norvell. Pieter Loridon stond al snel met twee fouten, maar toch kreeg Wim Van de Keere geen bal. Het is duidelijk dat je een wedstrijd kan falen, maar wanneer dat week na week gebeurt wordt de marge om te falen ook steeds kleiner. We moeten ons toch bezinnen of we geen versterking van leiderschap nodig hebben.